Wydarzenia tego okresu pozostały żywe w pamięci mieszkańców Śląska na dziesiątki lat. Ówczesny proboszcz z Naroka ks. Józef Wojaczek okres okupacji radzieckiej spędził w Dobrzeniu Wielkim. W swym pamiętniku odnotował: „Gdzie przybywali Rosjanie, tam już nic nie pozostało w porządku, chyba iż uszło coś ich uwadze. (…)  wypędzano ludność cywilną z ich mieszkań i w tym czasie plądrowano do woli i niszczono. Wyłamywano podłogi, uszkadzano mury. (…) Jest sprawą niewytłumaczalną, jak Rosjanie wynajdowali nawet najbardziej ukryte schowki. (…) Zainteresowani byli szczególnie zegarami, alkoholem i obuwiem. (…) Zabierali doszczętnie bieliznę i garderobę męską. Bieliznę i konfekcję damską zabierano po części, częściowo podarto, częściowo wdeptywano w ziemię lub też wrzucano na obornik. Meble wywracano, niszczono kolbami lub wyrzucano przez okna. Maszyny, także maszyny do pisania demontowano doszczętnie i maszyny do szycia. W warsztatach rzemieślniczych, w których byłem nie znaleziono już żadnych narzędzi. W gabinecie dentystycznym w Dobrzeniu było wszystko doszczętnie zniszczone. Tak samo wyglądało w zakładzie fryzjerskim. Pomieszczenia sklepowe i sklepy najpierw plądrowano a później zapalano. Wypalono również dużo mieszkań prywatnych. (…) Prawie we wszystkich kościołach, w których byłem powyłamywane były tabernakula (…). Wiele figur zniszczono, sztandary kościelne były pozrywane, dywany, dewocjonalia i książki zabrane (…). Zastanawiające jest to, że prawie wszędzie znalazłem nieuszkodzone obrazy i figury Matki Boskiej (…). To czym ludność w szczególności zastraszano była niemoralność rosyjskich żołnierzy. Jak rozjuszone dzikie zwierzęta pastwili się na ludności, wdzierali się nocą, grożąc pistoletem do domów, siłą wyprowadzali przestraszone kobiety i dziewczyny z ich łóżek (…). Za uciekającymi dziewczynami strzelano rakietnicami. (…) Przez całe miesiące niektóre z nich chowały się w małych komórkach, w których nie mogły przyjąć swobodnej postawy. Godzinami leżały w zimnych bruzdach lub w wysokim śniegu do czasu aż Rosjanie poszli. (…) A najgorszym w tym wszystkim było to, że nie było dla kobiet i dziewcząt żadnej ochrony i żadnego prawa” (Zainteresowanych pełną wersją wspomnień ks. Wojaczka odsyłam do opracowania: D. Ratajczak, Świadectwo księdza Wojaczka, Opole 1994).